9 weken, 6 dagen: 4 weken gezeur

En dat moet eens afgelopen zijn. Soms denk ik, wat heb ik te klagen?! Ik mag blij zijn dat ik zwanger ben! Er is zoveel oneerlijk leed in deze wereld op het gebied van kinderen en kinderloosheid. En ook nog eens zo dichtbij! En dan ik. Vandaag op de kop af 4 weken geleden begon het ge-emmer. Begon de misselijkheid. En ik kan sindsdien over niets meer praten dan die verdomde, verrekte misselijkheid. Het beheerst soms mijn dag. Ik denk alleen maar, oh wat ben ik zielig en misselijk. Dat moet afgelopen zijn. Niet alleen tussen mijn oren natuurlijk. Ook lichamelijk hoop ik er gauw vanaf te zijn. Het is goed geweest. Er zit hcg in mijn lijf, een kindje, dat weet ik nu wel. Nu is het tijd om te gaan genieten. Want dat heb ik nog geen moment gedaan. Nou ja, die twee momenten dat ik echo had, dat ik kon kijken naar wat er in mijn lijf zit. Gelukkig lijkt het einde in zicht. Hopelijk. Als de meerderheid ook op mij slaat dan bestaat de kans dat ik over een week of 3 van deze misselijkheid over ben. Dan ben ik dus al over de helft. Dat is te overzien. Ik doe mijn best. Ik ga echt nog leuk vertellen over deze zwangerschap. Echt. Want die gaat ook echt leuk worden!