7 weken, 6 dagen: Continuïteit

Er zit enige continuïteit in mijn lichamelijke toestand op het moment. Ik ben 24 uur per dag misselijk. Het is vreselijk. Ik doe wat ik moet doen; zorgen en werken. Maar liever niet te veel meer. Mijn sociale leven ligt tijdelijk op z'n gat. Ik kan het gewoon niet opbrengen. Het idee dat ik ergens anders ben - ondanks de fijne afleiding - terwijl ik hartstikke misselijk ben, maakt me alleen nog maar misselijker. Als ik dan denk, me realiseer dat het nu 2 weken gaande is, die misselijkheid, maar dat ik vermoedelijk nog een week of 3, 4 moet... Dan zakt me de moed in de schoenen. Voor nu ben ik er dan ook 100% uit dat dit de allerlaatste zwangerschap in mijn leven gaat zijn. Ik wil never nooit meer zo lang misselijk zijn. Een misselijkheid die zich ook niet weet op te lossen. Huis, tuin en keukenmiddeltjes helpen niet.

Toen ik gisteren de assistente van de verloskundige belde en vertelde dat ik zo veel misselijk was, vond ze dat een goed teken. Hormonen in je lijf! Goed! En dat weet ik ook. (Hoewel ik weet dat extreem dan ook weer niet best is, ik ga er nu van uit dat het niet zodanig extreem is) Zij vertelde me dat er medicijnen te krijgen zijn bij de huisarts. Nu ben ik a. niet zo'n fan van mijn huisarts en probeer ik die zo lang als mogelijk te ontlopen als het om mezelf gaat en b. niet zo voor medicijnen van wat voor aard dan ook in een zwangerschap. Ze noemde ook acupunctuur. Dat zou ook heel erg goed helpen. Veel vrouwen hadden daar al baat bij gehad en ze had er goede verhalen over gehoord. Dus wordt de keus voor mij wat makkelijker. Ik ga me eens verdiepen in die acupunctuur en hoop zo snel mogelijk een goed resultaat te kunnen boeken!