Een foto van mijn immer groeiende buik blijft je nog even bespaard. Ik kan amper rechtop staan, laat staan een foto maken terwijl ik rechtop sta. Ik ben ziek. Of het nu buikgriep is of misselijk van de hormonen, geen idee. Maar ik ben ronduit beroerd. Alleen als ik lig en me niet beweeg voel ik me redelijk. Verder is het letterlijk om te huilen. En wat is het zwaar met zo'n kleine dreumes erbij! Gelukkig is onze Dreumes vandaag de liefste dreumes van de wereld en speelt heel fijn alleen. Maakt er wel een bende van, maar dat mag. Alsof ze voelt dat er wat aan de hand is. Lief meissie!
En ik? Ik ga nu slapen. Hopen dat het straks minder is. Of over. Maar in wonderen geloof ik vandaag even niet. Ik geloof ik mijn huisarts. Die een receptje voor mij heeft geschreven. Waardoor er aan het eind van de dag zetpillen tegen de misselijkheid klaar liggen bij de apotheek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten