En dat stapje verder is niet positief nieuws. Eerder behoorlijk negatief. Ik ben op het moment dag en nacht beroerd. Misselijk. Duizelig. Het is vreselijk. Ik kan niet overgeven (een kleine fobie) en dat maakt het er niet makkelijker op. Niks helpt. Niet eten maakt het erger, maar wel eten maakt het nog veel erger. Vocht is ook geen goeddoener.
Gisteren op grote Sint-inkopen. We stonden in een speelgoedzaak en het ging zo gruwelijk mis. Ik werd zo ontzettend beroerd en dacht... nu is het gedaan met de fobie. Voor eens en voor altijd. Alles komt eruit. Maar met een Sultana, zitten en hoofd tussen mijn knieen kwam ik gelukkig al een heel stuk verder. Maar god, wat kun je je beroerd voelen. Mijn hele sociale leven dreigt eraan ten onder te gaan. Ik durf me straks nog nergens meer te vertonen, bang om weer zo misselijk te worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten