Zo moe. Zo ontzettend moe. Alleen maar gapen. Alsof ik erin blijf. Mijn lijf is moe. Traag. En sloom. Maar voor een goed doel. Want het schijnt dat er een baby in mijn buik groeit!
Bloedverlies is over. Helemaal weg. Dat voelt goed. Opluchting.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten